سعید جلیلی مانع توافق برجام است
سعید جلیلی مانع توافق است. اخبار جسته گریخته منتشر شده از درون اردوگاه اصولگرایی نشان از یک جدال جدی نه تنها بر سر پذیرش یا عدم پذیرش شروط آمریکا بلکه بر سرکلیت مذاکرات است. ادامه دادن یا توقف ! و جریان جبهه پایداری به سرکردگی سعید جلیلی، جدی ترین سردمدار آن است.
این را می توان از لابه لای توییت های تند و حتی تهدیدآمیز اعضا جبهه پایداری خطاب به رئیسی و تیمش دریافت. در حالی که اخبار حاکی از این است که ایران خودش را برای امضا احیا برجام در قالب یک توافق جدید آماده می کند اما باید گفت در صورت شکست مذاکرات باید این جریان را مقصر اصلی آن قلمداد کرد.
نظر جلیلی از دهان نزدیکانش
سعید جلیلی برای اینکه مخالف خوان توافق قلمداد نشود فعلا خودش سکوت کرده اما بازوهای رسانه ای و نزدیکانش فعالند. تا جایی که امیرحسین ثابتی مجری تلویزیونی نزدیک به سعید جلیلی می نویسد:«اصل برجام نیز آورده ای برای کشور نداشت که این چنین ذلیلانه در تمنای احیای آن توافق استعماری هستید.»
و عباس رنجبر مسوول دفتر سعید جلیلی هفته پیش هم در توییتی نوشته بود:«احیای روح برجام و تز رسواشده‌ی حل معیشت ازطریق سازش در اذهان مردم؛ شرطی کردن اقتصاد و اعمال خود تحریمی علیه نهادهای داخلی؛ اعطای مجدد اهرم فشار مکانیسم ماشه و نظارت های استثنایی به آمریکا و جاسوسان اسرائیل؛ و… آقایان رئیسی و باقری مسئولیت مستقیم تبعات این تصمیم برعهده‌ی شماست.» آگاهان این توئیت را اخطار نیابتی سعید جلیلی از زبان مسوول دفترش ارزیابی کرده اند.
حداقل ها رعایت نشده
همزمان هم توئیت های علی خضریان نماینده عضو جبهه پایداری مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی حاکی از نگاهی است که جریان جبهه پایداری به روند توافق دارد. او در آخرین توییتش در این باره نوشته:« با تمام ایرادات موجود پیرامون عدم تضمین واقعی و راستی‌آزمایی لغو تحریم‌ها در پیش‌نویس مذاکرات وین، آمریکایی‌ها همچنان به دنبال زیاده‌خواهی هستند. پاسخ مناسب این است که هر زمان آمریکا تحریم‌ها را لغو کرد، ایران به تعهدات خود ذیل برجام عمل می‌کند و این موضوع نیاز به مذاکره ندارد.»
او دو هفته پیش هم در رشته توییتی با تاکید بر اینکه در متن توافق پیشنهادی اتحادیه اروپا «ضروریات حداقلی یک توافق خوب» و منطبق با سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران «وجود ندارد»، نوشته بود: «تعیین هر ضرب‌الاجلی برای توافق بدون رفع این مسائل، مورد پذیرش نیست.» او نوشته بود:«« با توجه به آخرین گزارش‌های دریافتی از مذاکرات وین، متاسفانه در پیش‌نویس توافق احیای برجام، همچنان با سیاست قطعی کشور فاصله زیادی دارد.»
به گفته او« متن، همچنان سخنرانی رئیس جمهوری آمریکا به عنوان تضمین قرار گرفته و راستی‌آزمایی رفع تحریم نیز به‌جای ایران، به آمریکا سپرده شده است.ضروریات حداقلی یک توافق خوب، همچون لغو تحریم‌های نفتی و بانکی، مختومه شدن پرونده‌های مسائل باقی‌مانده در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، تبدیل ارز حاصل از فروش نفت به ارز مورد نیاز، و شناسایی مشتری جهت برقراری روابط بدون مشکل تجاری و اقتصادی نیز در پیش‌نویس حل نشده است.
یکی از خطراتی که موجب عدم اتمام مذاکرات و امتیازگیری غرب در آینده از ایران در موضوعات فراتر از هسته‌ای، همچون دفاعی و منطقه‌ای می‌شود، عدم رفع موضوع تحریمی اف‌تی‌او در توافق و حواله دادن آن به پس از توافق است.»
همان توافق روحانی است
فروردین ماه بود که محمود نبویان دیگر عضو جبهه پایداری در یادداشتی خرده گرفت که همان شروطی که روحانی و تیمش رعایت نکرده بودند هم باقری کنی رعایت نکرده و به زعم او ازاین منظر تفاوتی رخ نداده است. منظور او از شروط برداشته شدن تمام تحریم ها و تضمین دادن آمریکا به عدم خروج از برجام است.
نبویان ضمنا با اشاره به قانون اقدام راهبردی لغو تحریم ها که در دولت رئیسی هیچ انگاری شده و به مجلس گزارش داده نمیشود نوشته بود که با تمام این وجود «خطوط قرمز نظام در پیش نویسی که به دست آمده رعایت نشده است.» آنطور که نبویان ادعا کرده است، تیم مذاکره کننده، سخنرانی تبلیغاتی بایدن را در اجلاس جی ۲۰ به عنوان «تضمین» پذیرفته است.
زمستان گذشته بود که خبر ارسال نامه ای ۲۰۰ صفحه ای سعید جلیلی به رهبری فاش شد. گرچه خودش در واکنش گفت: «من همیشه مکاتباتی د‌اشتم و وظیفه خود می‌د‌انم نظراتم را بیان کنم. دولت قبل در پایان د‌وره خود گزارشی د‌رباره برجام د‌اد من آن را بررسی کرد‌م و موارد‌ی که با واقعیت مطابقت نداشت بیان کرد‌م. این نامه مربوط به شش ماه پیش و در نقد گزارش دولت قبلی در زمینه د‌ستاورد‌های برجام بود. البته این مسائل ارزش پرد‌اختن ندارد».
گفته می شد که جلیلی پیشتر و قبل از ارسال این نامه، تماس‌های خود را با حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه و علی باقری کنی، معاون سیاسی او و رئیس هیئت مذاکره‌کننده ایران در مذاکرات احیای برجام در وین، داشته و چون در تلاش برای اقناع آنها ناکام مانده بود به سراغ نامه نگاری با رهبری رفته بود.
